Warunkiem skutecznego przeprowadzenia doju mechanicznego, w szczególności zaś przyspieszenia oddawania mleka i pełnego wykorzystania potencjału produkcyjnego zwierzęcia,jest wykonanie przed dojem masażu wymienia. Masaż wymienia powoduję stymulację oddawania mleka, co prowadzi do powstania w organizmie krowy odruchu powodującego przejście mleka z pęcherzyków i kanalików mlecznych do zatoki wymienia i strzyków. Czas pomiędzy rozpoczęciem pobudzania a przypuszczeniem mleka trwa ok. 1 min.
Do masażu i pobudzania receptorów zalicza się czas poświęcony na mycie i czyszczenie strzyków. Ze względu na to, że krowy w różny sposób reagują na stymulację przedudojową, kończąc zabieg czyszczenia strzyków należy sprawdzić czy są one naprężone i wypełnione mlekiem. Jeżeli nie, należy przystąpić do masażu wymienia. Jego skuteczność jest uwarunkowana czasem jaki poświęca się na ten zabieg. Co prawda ruch gumy strzykowej stymuluje krowę do oddawania mleka, jednak zanim napłynie mleko z górnych partii wymienia wyssane zostanie mleko z zatoki mlekowej, ok. 0,1-0.4 l. Po wydojeniu tej partii mleka spływ jego jeszcze zostanie zahamowany i występuje tzw, dój ślepy do czasu pełnego wydzielania mleka pod wpływem drażniącego działania aparatu udojowego.
Najdotkliwiej na brak stymulacji wymienia reagują krowy będące poza szczytowym okresem laktacji.
Odmiennego postępowania wymagają natomiast wieloródki bezpośrednio po wycieleniu. Przygotowanie obrzmiałego wymienia do doju należy w tym przypadku ograniczyć jedynie do ostrożnego wymycia strzyków. Intensywna stymulacja prowadząca do nadmiernego wzrostu ciśnienia wewnątrz strzyków może bowiem sprawiać krowie dotkliwy ból. Regularny masaż można stosować w tym przypadku dopiero po 1-2 tygodniach.
Postępowania w trakcie doju właściwego
Podstawową zasadą postępowania zapewniającą skuteczne rozpoczęcie doju mechanicznego jest szybkie i równocześnie takie założenie kubków udojowych, by nie dopuścić do wciągnięcia powietrza z otoczenia obory do wnętrza instalacji udojowej. W związku z tym w czasie obsługi aparatu udojowego, kubki powinny zwisać w dół, co zapobiega wciąganiu powietrza. W czasie podnoszenia kubka udojowego i jego zakładania na strzyk przewód mleczny łączący kubek z kolektorem powinien być zamknięty.
W końcowej fazie doju następuje stopniowe zwiotczenie wymienia oraz spadek natężenia przepływu mleka, co w dojarkach kontroluje się przez obserwację przeźroczystego przewodu mlecznego. Podstawowym zadaniem końcowego zabiegu dodajania jest udrożnienie kanału strzykowego i opróżnienie wymienia z mleka. Mechaniczny podój wykonuje się przez obciążenie i odciągnięcie (w dół i do przodu) kolektora, przy równoczesnym masowaniu ćwiartek wymienia. Nie wolno dopuścić do tzw. pustodoju. Zjawisko to polega na przedłużającym się oddziaływaniu podciśnienia na strzyki i zatokę mlekową przez szeroko otwarty kanał strzykowy po opróżnieniu wymienia z mleka. W wyniku działania wysokiego podciśnienia na wewnętrzne tkanki wymienia dochodzi do przekrwienia i obrzęku, a w skrajnych przypadkach pękania naczyń krwionośnych.
Po zakończeniu podoju mechanicznego należy odciąć dopływ podciśnienia do aparatu udojowego i poczekać, aż kubki udojowe same zsuną się ze strzyków. Niedopuszczalne jest ściąganie aparatów udojowych bez odcięcia podciśnienia. Obecnie nie zaleca się naciskania kciukiem nasady strzyka w celu dopuszczenia powietrza do kubka. Takie działanie powoduje uderzenia zwrotne i wnikanie bakterii do kanału strzykowego, a nawet do zatoki mlekowej.
Bezpośrednio po zdjęciu aparatów udojowych z wymienia koniecznie trzeba zabezpieczyć strzyki przed niekorzystnym oddziaływaniem środowiska zewnętrznego. Okres po zakończeniu doju w szczególny sposób sprzyja bowiem zakażeniu wymienia drobnoustrojami chorobotwórczymi. Wynika to z tego, że po zdjęciu kubków udojowych wewnątrz strzyków powstaje próżnia, co prowadzi do zassania niewielkiej ilości powietrza stanowiącego otoczenie krowy. Ponadto rozszerzony w wyniku doju kanał strzykowy znajduje się przez dłuższy okres w pozycji otwartej, co ułatwia wnikanie do wnętrza strzyków i wymienia niepożądanych drobnoustrojów pochodzących z zanieczyszczeń osadzających się na strzykach.
Ze względu na wydłużony czas kurczenia się zwieracza i zamykania przewodu strzykowego konieczna jest natychmiast po zakończeniu doju kąpiel strzyków. Dzięki temu zabiegowi zabijane są bakterie znajdujące się na powierzchni ujścia kanału strzykowego oraz tworzy się tzw. korek zapobiegający wnikaniu drobnoustrojów do wymienia pomiędzy dojami. Odkażanie strzyków przeprowadza się po każdym doju. Ważny jest dobór właściwego, skutecznie działającego środka chemicznego.